Από τη στιγμή που αναφέρθηκε όμως η «επιλεκτική χρεοκοπία» στη συνέντευξη του πρωθυπουργού στη γερμανική έκδοση των «Financial Times», προκλήθηκε τεράστιο ενδιαφέρον στην Ελλάδα, γιατί περιέχει τη λέξη «χρεοκοπία», που ώς τώρα ήταν ταμπού. Σε κάθε περίπτωση η λέξη «χρεοκοπία» είναι το ουσιαστικό και η λέξη «επιλεκτική» είναι το επίθετο. Η ουσία βρίσκεται στο ουσιαστικό. Πρόκειται περί χρεοκοπίας και τα επίθετα χρησιμοποιούνται είτε για λόγους ρητορικούς είτε για να δώσουν αποχρώσεις.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ
Ο πρωθυπουργός αναφερόταν πάντως στον χαρακτηρισμό «επιλεκτική χρεοκοπία», τον οποίο χρησιμοποιούν οι οίκοι αξιολόγησης για να περιγράψουν τη βαθμολογία μιας χώρας, τη βαθμολογία των ομολόγων του Δημοσίου. Σε μια ευρύτερη κατηγορία χρεοκοπίας υπάρχει η διαβάθμιση της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» και περιγράφει το σχέδιο που έχουν επιμείνει οι Γερμανοί να εφαρμοστεί για τη νέα δανειοδότηση της χώρας. Η ιδέα είναι ότι τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου τα οποία λήγουν έως το 2014 θα αντικατασταθούν με άλλα, μεγαλύτερης διάρκειας. Αν και η ιδέα ήταν αυτό να γίνει σε εντελώς εθελοντική βάση, οι οίκοι αξιολόγησης είπαν ότι αυτό θα εκληφθεί ως χρεοκοπία και επειδή θα αφορά μόνο τα ομόλογα ώς το 2014 και όχι όλα, θα εκληφθεί ως «επιλεκτική χρεοκοπία».
Μια και δεν μιλάμε για το ουσιαστικό αλλά για μια βαθμολογία (όπως είναι και η βαθμολογία ΑΑΑ), σημασία έχεει αν αυτή η βαθμολογία θα χρησιμοποιηθεί για μία εβδομάδα, έναν μήνα ή έως το 2014, οπότε οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Γιατί οι βαθμολογίες χρησιμοποιούνται από όλον τον κόσμο για να κάνουν τις επενδύσεις τους όλες οι τράπεζες και οι επενδυτές, οι κεντρικές τράπεζες και οι χώρες. Αν λοιπόν η βαθμολογία είναι «στιγμιαία» για να περιγράψει τη στιγμή της αντικατάστασης των ομολόγων, δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, επειδή έπειτα από σύντομο χρονικό διάστημα η Ελλάδα θα πληρώσει κανονικά τα άλλα ομόλογα μικρής διάρκειας (τρίμηνης ή εξάμηνης) που λήγουν και επομένως η βαθμολογία θα επιστρέψει στην προηγούμενη βαθμίδα C (Junk = σκουπίδια), εκεί όπου βρίσκονται και τώρα.
Ο,ΤΙ ΠΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΙ
Εφόσον οι οίκοι αξιολόγησης κρίνουν ότι υπάρχει η πιθανότητα η Ελλάδα να επαναλάβει τη μερική πληρωμή ομολόγων που λήγουν, η βαθμολογία μπορεί να παραμείνει για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, γιατί δεν υπάρχουν κανόνες που να ρυθμίζουν τη λειτουργία των οίκων αξιολόγησης. Είναι απλές κερδοσκοπικές εταιρείες, με μετόχους που είναι ταυτόχρονα μέτοχοι μεγάλων τραπεζών και κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Δεν ελέγχονται από καμιά χώρα, από καμιά κυβέρνηση και από κανέναν οργανισμό. Δεν υπάρχουν κανόνες για τη λειτουργία τους, ούτε διαφάνεια στις αξιολογήσεις τους. Κανονικά την αξιολόγηση κάνει ο ίδιος που επενδύει και αναλαμβάνει το ρίσκο της επένδυσης.
ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ «ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ»
Αν μιλάμε για «επιλεκτική χρεοκοπία» μιας χώρας, έχει μεγάλη σημασία αν η πολιτική που επιλέγεται επιλέγεται με πρωτοβουλία του δανειζόμενου ή με πρωτοβουλία των δανειστών. Αν η Ελλάδα ως κυρίαρχη χώρα επιλέξει για τον εαυτό της την «επιλεκτική χρεοκοπία», σημαίνει ότι προσωρινά θα σταματήσει τις πληρωμές στο εξωτερικό (χρεοστάσιο ή στάση πληρωμών) αλλά φυσικά θα συνεχίσει να πληρώνει στο εσωτερικό. Γιατί ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου έχουν αγοράσει τα ασφαλιστικά ταμεία και αν δεν τα πληρώσει, τότε πρέπει να πληρώσει έτσι κι αλλιώς από τον κρατικό προϋπολογισμό, γιατί έχει εγγυηθεί τις συντάξεις. Αν δεν το κάνει, απλώς οι πολίτες θα αλλάξουν κυβέρνηση.
Επίσης, ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου έχουν αγοράσει οι ελληνικές ιδιωτικές και κρατικές τράπεζες και αν δεν τα πληρώσει, έτσι κι αλλιώς πρέπει να δώσει τα ίδια χρήματα για να κάνει ανακεφαλαιοποίηση, δηλαδή να αυξήσει το μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών και να συνεχίσουν τη λειτουργία τους (ως εθνικοποιημένες πλέον τράπεζες), γιατί το κράτος έχει εγγυηθεί όλες τις καταθέσεις όλων των Ελλήνων καταθετών ώς το ποσό των 100.000 ευρώ για τον καθένα σε κάθε τράπεζα. Γενικά ποτέ μια χρεοκοπία κράτους δεν μπορεί να είναι παρά επιλεκτική, γιατί δεν είναι εταιρεία να μπει σε καθεστώς εκκαθάρισης, αλλά πρέπει να συνεχίσει τη λειτουργία του.
ΑΝ ΤΗΝ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ
Οταν όμως οι δανειστές επιβάλουν καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας σε μία χώρα, όπως είναι η περίπτωσή μας, τότε εκείνοι επιλέγουν ποιος θα πληρώνεται και ποιος θα μένει απλήρωτος.
Οι δανειστές μας έχουν ήδη επιβάλει λιτότητα και μείωση των δαπανών του ελληνικού κράτους έως το τέλος του 2014. Εχουν επίσης επιβάλει ότι πρέπει να εκποιηθεί κατεπειγόντως η δημόσια περιουσία αξίας άνω των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ σε τιμές 2008, με στόχο να εισπραχθούν το πολύ 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Γιατί η έμφαση είναι στο «γρήγορα» με ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα και όχι «σε μια δίκαιη τιμή»;
Συζητούν ακόμη χωρίς να έχουν συμφωνήσει στους όρους με τους οποίους οι κάτοχοι ομολόγων του ελληνικού δημοσίου θα πληρωθούν ένα μέρος της αξίας τους και θα επιμηκύνουν το υπόλοιπο αντικαθιστώντας το με άλλο ομόλογο που θα λήγει μεταγενέστερα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι προφανές ότι οι δανειστές πρώτα εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και δεν σκέφτονται καθόλου τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Ιστορικά είμαστε φερέγγυοι
Ιστορικά αυτό που γινόταν πάντοτε στην Ελλάδα ήταν το αξίωμα «οι δανειστές πρώτα εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα». Ούτε μία φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους δεν έγινε «αναδιάρθρωση χρέους» (άλλη μία ονομασία που σημαίνει το ίδιο και μπορεί να έχει ό,τι επίθετο θέλετε μπροστά, όπως ήπια, μερική, επιλεκτική, χρονική ή να την πούμε αναδιάταξη ή μετακύληση κ.λπ.) με πρωτοβουλία του ελληνικού κράτους.
Γι' αυτό και η Ελλάδα μπορεί να «υπερηφανευτεί» ότι πάντοτε πλήρωσε όλους τους δανειστές της, οι οποίοι δεν έχασαν ποτέ ούτε μία λίρα ή δολάριο ή δραχμή από όσα μας είχαν δανείσει, από το κεφάλαιο ή από τους τόκους. Και δάνεια παίρνουμε προτού ακόμη ιδρυθεί το ελληνικό κράτος. Μπορεί αυτό να συνέβη επειδή ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν στην πραγματικότητα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, παρά μόνο τυπικά. Αλλά πάντως ιστορικά είμαστε αξιόχρεοι και φερέγγυοι. Αλλωστε, κυρίαρχο κράτος είναι μόνον όποιο δεν είναι χρεοκοπημένο.
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια σας να είναι κόσμια και να μην περιέχουν υβριστικό ή διαφημιστικό περιεχόμενο.